Әр елдің неке ұғымына сай өзіндік ұстанымдары болады. Мысалы, кейбір елдерде полигамды және біржынысты некеге рұқсат беріледі.Қазіргі таңдағы құқықтық доктриналарда және сот тәжірибесінде, неке неке-шарт, неке-мәртебе, неке-серіктестік болып анықталады.Көп жағдайдағы көзқарас бойынша, неке – ерлі-зайыптылардың жеке және мүліктік құқықтары мен міндеттерін туғызатын азаматтық-құқықтық келісім-шарт. Шетел элементімен күрделендірілген отбасы қатынастары, халықаралық азаматтық құқықтық қатынастың құрамдас бөлігі болып табылады.
Барлық елдердi заң және тәжiрибе некелесу үшiн қажеттi шарттардың кешенi қажеттi ескередi, егер осы шарттарды дұрыс орындамаған жағдайда некенің жарамсыз және оның жоюлуына әкелуіне әкеп соқтырады. Осылардың кейбіреулері келесідей тұжырым шығарады: «неке-отбасылық қатынастар ұлттың дамытуын негiздейді және халықтың қозғаушы күш көздерi болып табылады және жанұяның дұрыс және сау дамуына жағдай жасау, сондықтан да мемлекет араласпауынсыз болмайды». Некелесудi өте маңызды шарттары: неке құру еріктілігі; неке құру жас шамасына жетуі. Бұл жас шамасының әр елде әр түрлі, 15 жастан (кейбiр Канадалық провинцияларында) 19 жасқа дейін (Франция көлеңделерi үшiн) қамтиды. Қандай да болмасын жас шамасындағы ортақ заңдылық неке кәмелет жастылық жоқ. Тек қана бөлiндiлер бар. Бұл еркектер және әйелдер үшін жас шамасы әр түрлі, кейбір елдерде бұл жас шамасы төмендетілді ( мысалы, Франция, Англиядағы және ГФР үшiн ер адамдар үшін жас шамасы 21 жастан 18 жасқа дейін төмендетілді).
отбасылық-құқықтық қатынастардың осы белгілерін қарастырамыз: отбасылық-құқықтық қатынастардың субъектілері: ерлі-зайыптылар, бұрынғы ерлі-зайыптылар, ата-аналар, бала асырап алушылар, балалар, туған ағалар мен қарындастар, аталар мен әжелер, немерелер, тәрбиешілер және тәрбиеленушілер, өгей балалар, өгей ата-аналар, қорғаншылар және қамқоршылар. Бұл тізім қатаң емес, өйткені отбасы құқығында заң және құқық ұқсастығы қолданылады. Ал өмір отбасылық-құқықтық қатынастардың жаңа нысандарын тудырады, мысалы, отбасы құқығында салыстырмалы түрдегі бір жаңа құбылыс – асырап алушы ата-аналар, яғни баланы өз қалаулары бойынша асырап алушылар. Осыған байланысты отбасы құқығында қамқоршы және қорғаншы органдардың рөлі өзгереді. Егер бұрынғы кезде отбасы құқығы бойынша әдебиеттерде отбасылық қатынастарға тек тұлға түсе алады десе, қазірде қамқоршы және қорғаншы органдар баланы белгілі бір отбасына беруде шарттық тараптардың бірі болып табылады. Бұл қамқоршы және қорғаншы органдарды отбасы құқығының субъектісі деп тануға негіз болып табылады.
R-ақпарат